پژوهش در آموزش
پژوهش در آموزش با هدف ارتقا دانش، مهارت و رفتار حرفهای دانشجویان پزشکی از طریق بررسی و شناخت محیط آموزشی، روشهای معاصر آموزشی را مورد سوال قرار میدهد و روشهای نوین آموزشی را طراحی و بررسی میکند. در دهههای گذشته تغییراتی در شرایط مراقبت از بیماران، نقش پزشکان و انتظارات بیماران از پزشکان و مسائل اخلاقی به وجود آمده است. به گونهای که در حال حاضر تمرکز اصلی آموزش پزشکی بر روی ایمنی بیماران است و یادگیری مهارتهای بالینی روی بیماران، به اصطلاح «نگاه کن، انجام بده، یاد بگیر» دیگر چندان مورد قبول نیست. از طرفی گسترش روزافزون علم پزشکی، پیشرفت تکنولوژی، نسلهای جدیدتر دانشجویان پزشکی و نیاز به یاد داشتن ماداالعمر آموزهها، لزوم استفاده از روشهای نوین آموزشی را یادآوری میکند. استفاده از تکنولوژی و روشهای نوین در آموزش علم پزشکی که از دههها قبل شروع شده است با مدنظر قرار دادن مسائل فوق موجب تسهیل یادگیری علومپایه، ارتقا بخشیدن به تصمیمگیریهای بالینی، مهارت های بالینی، فعالیت تیمی، مهارت های سایکوموتور و بهبود عملکرد در موقعیتهای بحرانی میشود. مثالهایی از این روشهای نوین شامل استفاده از پادکست و ویدیو، اپلیکیشن های موبایل، بازی های ویدیویی، واقعیت مجازی و سیمیولیشن است.
در کشور ما شیوههای آموزش پزشکی از مدت ها قبل بدون تغییر بوده است. چندان ارتقا نیافته و فرم سنتی خود را حفظ کرده است. بنابراین نیاز به پژوهش و بررسی در این حوزه با هدف شناخت نقاط قوت و ضعف سیستم آموزشی و چالشهایی که در جامعه با آنها روبرو هستیم، جهت برنامهریزی بهتر برای برطرف کردن آنها، بیش از پیش احساس میشود. با انجام پژوهشهای مدون در حوزه آموزش پزشکی در ایران میتوانیم تکنولوژیهای آموزشی متناسب با محیط آموزشی خود را شناسایی کنیم و آنها را در آموزش پزشکان عمومی و متخصصین بهکار ببریم.
مائده اثناعشری
متخصص طب اورژانس
دفعات مشاهده: 564 بار |
دفعات چاپ: 67 بار |
دفعات ارسال به دیگران: 0 بار |
0 نظر